GMINY POWIATU

Olecko

www.olecko.pl info@um.olecko.pl Plan Olecka Aktualności

Powierzchnia gminy Olecko wynosi 26 674 ha, z czego miasto zajmuje 1155 ha. Użytki rolne stanowią 67,6% terenu gminy, w tym grunty orne 48,1%, sady, 0,3%, łąki i pastwiska 19,2%. Lasy zajmują 18,2% powierzchni gminy, natomiast akweny wodne prawie 5%.
Gminę zamieszkuje ponad 22 000 mieszkańców, w tym niemal 17 000 mieszka w mieście. W skład gminy, poza miastem, wchodzą 44 miejscowości, zgrupowane w 30 sołectwach.

Gęsta sieć dróg podnosi atrakcyjność lokalizacji miasta. Krzyżują się tutaj ważne szlaki komunikacyjne prowadzące między innymi do przejść granicznych z Federacją Rosyjską i Litwą. Odległości z Olecka do wybranych miast wynoszą: Giżycko - 56 km, Ełk - 30 km, Suwałki - 35 km, Gołdap - 37 km, Warszawa - 267 km, Białystok - 135 km, Olsztyn - 161 km. Najbliższe drogowe przejście znajduje się w Gołdapi - Obwód Kaliningradzki oraz w Ogrodnikach i Budzisku na granicy z Litwą.
Wszystkie te cechy kwalifikują miasto jako atrakcyjny ośrodek turystyczno-wypoczynkowy oraz miejsce lokalizacji inwestycji o charakterze gospodarczym. Oferta miasta jest tutaj szczególnie bogata, gdyż zawiera zarówno grunty z pełnym uzbrojeniem terenu, jak też gotowe do zagospodarowania obiekty.

    Położenie miasta nad brzegiem jeziora, z którego wypływa rzeka przecinająca zakolami miasto, jest wyjątkowo malownicze. Bardzo blisko stąd do Wigierskiego Parku Narodowego, Suwalskiego Parku Krajobrazowego, Puszczy Augustowskiej i Boreckiej. Niedaleko znajdują się przejścia graniczne z Litwą i Rosją. Okolice Olecka tworzą doskonałe warunki do żeglowania, wędkowania, grzybobrania - są rajem dla myśliwych, amatorów wycieczek rowerowych i pieszych. Olecko jest doskonałą bazą wypadową do zwiedzania całego rejonu.

   Większość osad na terenie ziemi oleckiej powstała w XVI wieku, w czasach księcia Albrechta Hohenzollerna, który w roku 1560 założył pierwsze miasto w tej części Prus Książęcych. Otrzymało ono nazwę Marggrabowa (od tytułu Albrechta - margrabiego brandenburskiego) i, jako ważny ośrodek wymiany handlowej na pograniczu polsko-litewsko- pruskim, największy spośród wszystkich rynek (ponad 5,5 ha). Rozwój miasta hamowały klęski żywiołowe, takie jak pożary, epidemie i zniszczenia wojenne. Powodowały one straty materialne, znaczne ubytki ludności polskiego pochodzenia oraz niemal całkowite zniszczenie zabytków architektury - świadectw dawnych czasów.
Ze wszystkich tych dotkliwych ciosów i dziejowych zawieruch mieszkańcy Olecka i okolicy najboleśniej odczuli najazd tatarski w latach 1656-1657, epidemię dżumy, która w latach 1709-1711 pochłonęła na terenie ówczesnego starstwa oleckiego około 11 tysięcy osób, oraz obie wojny światowe.
Jako powiat przygraniczny, Olecko i najbliższe okolice miasta były widownią krwawych walk w latach 1914-1915, śladami tamtych wydarzeń są pozostałe na tej ziemi pomniki poległych i liczne cmentarze wojskowe.
Bezpośrednie sąsiedztwo ziem rdzennie polskich sprawiło, że powiat olecki przez długie lata miał charakter polski. Z Oleckiem związani byli ludzie protestujący przeciwko akcji germanizacyjnej na Mazurach. W roku 1659 urodził się tu Jan Moneta-lektor języka polskiego w gimnazjum akademickim w Gdańsku. W Wojnasach koło Olecka przyszedł na świat w 1790 roku Krystyn Lach Szyrma - pisarz i uczony, profesor filozofii na Uniwersytecie Warszawskim. W Olecku żył i pracował w latach 1820-1837 pastor A. F. Czygan- założyciel i redaktor pisma "Nowiny o Rozszerzeniu Wiary Chrześcijańskiej". Przewodniczył on w 1836 roku synodowi pastorów mazurskich w Olecku, na którym to podjęto uchwałę przeciwko usuwaniu języka polskiego ze szkół na Mazurach. Tu wreszcie w 1856 roku urodził się Karol Sembrzycki - redaktor pism dla ludności polskiej: "Mazur Wschodnio-Pruski", wydawca kalendarzy i czynny działacz oświatowy. 
Przez kilka stuleci powiat olecki miał zdecydowaną przewagę ludności polskiej wyznania ewangelickiego. Jeszcze w przededniu I wojny światowej językiem ojczystym połowy mieszkańców była mowa polska. Przywiązaniu do własnej mowy i rodzinnej tradycji nie towarzyszyło jednak poczucie świadomości narodowej. Plebiscyt w Olecku w 1920 roku zakończył się katastrofalną klęską. Zaledwie dwa głosy padły za Polską!
Dla upamiętnienia zwycięstwa odniesionego w plebiscycie Niemcy nadali miastu nową nazwę - Treuburg, którą w 1933 roku rozciągnęli na cały powiat nazywany dotąd Olecko (Kreis Oletzko).
Począwszy od lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku Olecko zaczęło odczuwać pozytywnie przeobrażenia związane z konsekwencjami awansu cywilizacyjnego. Uzyskało ono połączenia kolejowe ze światem, otrzymało nowe urządzenia komunalne i usługowe: gazownię, elektrownię, wodociągi i kanalizację, rzeźnię i chłodnię. Rozwinęło się tu budownictwo mieszkaniowe, powstały nowe szkoły i obiekty użyteczności publicznej.
W szczególności jednak, wiele zrobiono dla podniesienia uroku naturalnego położenia miasta w malowniczym terenie wśród jezior i lasów wyżynnej części Mazur.
Dziś Olecko liczy prawie 17 tysięcy mieszkańców. Dawna granica państwowa, biegnąca kilkanaście kilometrów na wschód od miasta nie odgradza już ziemi oleckiej od stanowiącego jej naturalne przedłużenie Pojezierza Suwalsko-Augustowskiego.

Kowale Oleckie

 www.gmina.kowale.fr.pl gmina@kowale.fr.pl Plan Kowal Oleckich Aktualności

Gminę zamieszkuje 6300 osób. Powierzchnia wynosi 252 km2.  Najbardziej charakterystycznym elementem gminnego krajobrazu są Wzgórza Szeskie z Szeską Górą (309 mn.p.m.). Od wschodu teren gminy pokrywa kompleks   Puszczy Boreckiej, stanowiący 36% powierzchni gminy. W kompleksie Puszczy występują liczne jeziora.  Urok ich podnosi kilka zalesionych wysp. Ponadto na obszarze gminy występują  3 rezerwaty przyrody : Cisowy Jar (10,7 ha florystyczny, stanowiska cisa), Wyspa Lipowa na jeziorze Szwałk Wielki (florystyczny 2,7 ha drzewostan lipy), Czerwony Dwór (372,6 ha krajobrazowy zespół wodno-leśny Puszczy Boreckiej). Szlak Mazur Garbatych wiodący z Ełku poprzez miejscowości gminne Czerwony Dwór, Jablonowo, Wężewo, Szeskie Wzgórze, aż do przejścia granicznego.
      Do najcenniejszych atrakcji turystycznych zaliczyć należy zabytki gminne, a wśród nich zbudowany 1719 roku ewangelicki kościół w Szarejkach, po 1945 roku przejęty na potrzeby parafii rzymsko-katolickiej.  Zespoły dworsko-parkowe w Dorszach, Drozdowie, Staczach, Szwałku i Wężewie.  Specyficznym obiektem jest cmentarz wojenny z I wojny światowej w Kowalach 0leckich. W okolicy wytyczonych jest 8 tras rowerowych.

Świętajno

www.swietajno.pl  ug@swietajno.pl Plan Świętajna Aktualności

  Gmina Świętajno - jest rejonem typowo rolniczym o wspaniałych walorach przyrodniczych. Zamieszkuje go około 4,3 tys. osób. Znajduje się tu 21 sołectw, pięć szkół podstawowych, trzy urzędy pocztowe, oczyszczalnia ścieków, funkcjonuje centrala telefoniczna. Działa tu prężnie Gminny Ośrodek Kultury, ośrodek zdrowia, Bank Spółdzielczy.
    70 procent gminy objęta jest obszarem krajobrazu chronionego. Duża ilość jezior, lasów, jak również czyste środowisko naturalne stwarza bardzo dobre warunki dla wypoczynku i turystyki. Istnieją tu możliwości organizowania spływów kajakowych, poczynając od jeziora Litygajno, poprzez rzekę Łażna - Struga, jezioro Łaśmiany, a kończąc na Ełku. W Świętajnie można wypożyczyć sprzęt pływacki, a także skorzystać z pola namiotowego. To region piękny, czysty i warty odwiedzenia.
    Przez tę gminę przebiega szlak pieszo- rowerowy, zataczający krąg: od Świetajna poprzez Giże, Olecko, Jaśki, Dunajek do Świętajna. Godny polecenia jest też szlak kajakowy, ciągnący się przez jezioro Świętajno, rzekę Połomkę, rzekę Łaźną Strugę w kierunku Ełku.
    Gmina posiada wiele interesujących zabytków - parki dworskie w Rogowszczyźnie i w Cichem, pałac w Dunajku, dworek w Kijach, XVII-wieczny kościół w Cichem i w Świętajnie. Ponadto kurhan Jaćwingów z resztkami zamczyska w Dybowie. W 1998 roku powstało tu Stowarzyszenie Agroturystyczne Mazurska Kraina. Jego celem jest propagowanie i dalszy rozwój agroturystyki.
    Od kilku lat gmina wydatkuje znaczne sumy na poprawę ochrony środowiska. Założono oczyszczalnię ścieków w Świętajnie, kotłownię olejową w Szkole Podstawowej w Świętajnie, kanalizację Świętajna i Sulejek.

Wieliczki

Urząd Gminy w Wieliczkach ul. Lipowa 53 19-404 Wieliczki
nr tel. 087 621 90 60, 087 621 90 73
Fax: 087 521 42 77
BIP:  http://bazagmin.pl/bip_wieliczki

www.wieliczki.pl sekretariat@wieliczki.pl Plan Wieliczek Aktualności

Pisane źródła historyczne potwierdzają, że Wieliczki istniały już w 1540 roku. Swą nazwę biorą najprawdopodobniej od rodowego nazwiska - Wieliczek. Musiała to być całkiem spora miejscowość, skoro już przed 1522 r powstała parafia. Ze spisu dokonanego w 1600r wynika, że mieszkali tu sami Polacy. W Wieliczkach jednym z ciekawszych i coraz rzadziej spotykanych obiektów jest liczący ponad 300 lat, dobrze zachowany, modrzewiowy kościół z 1677 roku.   Na terenie gminy warto obejrzeć także młyny wodne z przełomu XIX i XX wieku znajdujące się w Starostach i Nowym Młynie.
     Walory turystyczne Wieliczek polecamy dla tych, którzy szukają azylu, są zwolennikami ciszy i spokoju, ponieważ są tu jeszcze nie odkryte przez turystów miejsca. Duże obszary zieleni, jeziora i rzeki sprzyjają uprawianiu aktywnego wypoczynku. Pole namiotowe leżące około pół kilometra za wsią nad jeziorem Oleckim Małym może stać się doskonałą przystanią dla turysty. Malowniczo położone wśród wzgórz jezioro oferuje bogactwo ryb i możliwość uprawiania sportów wodnych. Na terenie gminy istnieją również dogodne warunki do uprawiania sportów zimowych, szczególnie narciarstwa. Po długich, czynnie spędzonych dniach, wieczór można spędzić w dyskotece "Night Club" w Wieliczkach lub w kawiarniach i dyskotekach w pobliskim Olecku.

J. Kunicki Starostwo Powiatowe w Olecku Ostatnia zmiana: 17-06-2012