Potrzeba transplantacji może dotknąć każdego.
Ustawa z 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (Dz. U. z 2020 r. poz. 2134 z późn. zm.) określa między innymi zasady pobierania, przechowywania, przeszczepiania i zastosowania u ludzi komórek, w tym komórek krwiotwórczych szpiku, krwi obwodowej i krwi pępowinowej, tkanek i narządów, które pochodzą od żywego dawcy lub ze zwłok.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami, jeżeli osoba za życia nie wyrazi sprzeciwu na pobranie po śmierci swoich narządów, to domniemywa się, że wyraża na to zgodę. Określa to art. 5 ust. 1 tej ustawy. Brzmi on:
Pobrania komórek, tkanek lub narządów ze zwłok ludzkich w celu ich przeszczepienia lub pobrania komórek lub tkanek w celu ich zastosowania u ludzi można dokonać, jeżeli osoba zmarła nie wyraziła za życia sprzeciwu.
Ustawa określa też formy sprzeciwu. Sprzeciw można wnieść poprzez wpis w centralnym rejestrze sprzeciwów, w formie pisemnego oświadczenia własnoręcznie podpisanego lub ustnego oświadczenia złożonego w obecności co najmniej dwóch świadków, pisemnie przez nich potwierdzonego.
Decyzja o oddaniu lub nieoddaniu po śmierci swoich narządów należy do każdego z nas. Warto poinformować bliskich o swojej woli. Pośmiertne oddanie narządów jest ostatnim, najcenniejszym darem, jaki człowiek może ofiarować drugiemu człowiekowi.
