Starostwo Powiatowe w Olecku - aktualności, gospodarka, oświata, kultura, turystyka. - powiat.olecko.pl

Pierwszy kościół w Świętajnie zbudowano w 1581 r., cztery lata po utworzeniu tutaj parafii ewangelickiej. Kościół, podobnie jak wiele w okolicy, został zniszczony w czasie najazdów tatarskich w XVII w.

Jednym z najtragiczniejszych wydarzeń w dziejach parafii była epidemia dżumy w latach 1709-1711. O rozmiarach epidemii w Świętajnie może świadczyć fakt, że na 38,5 włók ziemi aż 35 pozostawało pustych po przejściu zarazy. Podobnie też było w okolicznych włościach.

Wieś przez długie lata była zamieszkana wyłącznie przez ludność polskiego pochodzenia. W miejscowym kościele nabożeństwa odprawiano po polsku jeszcze na początku XX w. Tu w rodzinie pastorskiej urodził się ks. Marcin Zygmunt Zieleński (1649-1741), polski duszpasterz luterański w Królewcu i wydawca pism religijnych.

Kamienny mur i brama prowadząca na teren kościoła to pozostałość pomnika poświęconego mieszkańcom parafii Świętajno poległym w czasie I wojny światowej. Po II wojnie światowej kościół został przejęty przez parafię rzymsko-katolicką i gruntownie odrestaurowany.

Obecnie jest bardzo dobrze utrzymany. 

Grafika z projektu www.egoturystyka.pl.

Pierwszy kościół zbudowano tu w 1552 r., lecz został on spalony przez Tatarów w 1656 r. Po szybkiej odbudowie (do 1658 r.) kościół zburzył w 1674 r. silny huragan.

Obecny barokowy kościół z modrzewia powstał w 1677 r. i jest to najstarszy drewniany kościół na Mazurach.

Wewnątrz późnobarokowy ołtarz ze sceną ukrzyżowania, rzeźbiony przez Schoebla z Marggrabowej w 1708 r. Pierwsze organy ufundowano dopiero w 1876 r. Zniszczone przez Rosjan w trakcie walk podczas I wojny światowej zostały odrestaurowane przez organmistrza Nowaka z Królewca w 1920 r.

Pięknym przykładem snycerki jest galeryjkowy ołtarz przy wejściu do zakrystii, upamiętniający tragiczny czas najazdu tatarskiego. W rzeźbieniach ambony odnajdziemy herby fundatorów odbudowy kościoła.

Grafika z projektu www.egoturystyka.pl.

Olecko uzyskało prawa parafialne w marcu 1871 r. We wnętrzu kościoła warto zwrócić uwagę na interesujący drewniany ołtarz. Godne uwagi są okna o ostrych łukach.

Obok kościoła znajduje się kapliczka z krzyżem dębowym w środku, ustawionym w 1960 r. 10 września 1981 r. po nabożeństwie wierni wychodzący z kościoła zauważyli sączące się z drewnianego krzyża "krople krwi". "Krwawienie" trwało do końca listopada 1981 r. 2 marca 1982 r. "krwawienie" ponowiło się. Od tego wydarzenia wierni pielgrzymują do krzyża.

Od 13 maja 1994 r. to miejsce kultu – Diecezjalne Sanktuarium Krzyża Świętego.

Grafika z projektu www.egoturystyka.pl.