Zdrowie publiczne definiuje się jako […] zorganizowany wysiłek społeczeństwa na rzecz ochrony, promowania i przywracania ludziom zdrowia, a wszelkie programy, świadczenia i instytucje zajmujące się tą problematyką są ukierunkowane na zapobieganie chorobom i potrzeby zdrowotne populacji jako całości. (J. B. Karski (red.), Promocja zdrowia, Warszawa 1999)
Podstawowym warunkiem osiągnięcia tych celów, w tym na poziomie lokalnym, jest wielosektorowa współpraca, włączenie się do działań na rzecz zdrowia organów administracji samorządowej, podmiotów działalności leczniczej, placówek oświatowych, pomocy społecznej, służb ratunkowych i prewencji, organizacji pozarządowych oraz samych obywateli.
Głównym celem takiego działania jest tworzenie wspierającego środowiska, które umożliwia ludziom prowadzenie zdrowego stylu życia, zwiększenie kontroli nad swoim zdrowiem i jego poprawę przez podejmowanie decyzji sprzyjających zdrowiu, kształtowanie potrzeb i kompetencji do rozwiązywania problemów zdrowotnych oraz zwiększanie potencjału zdrowia.
Lokalna polityka zdrowotna, służby medyczne i paramedyczne mają za zadanie stworzyć warunki do zapobiegania lub zmniejszania zachorowalności na choroby związane ze stylem życia, uświadomić, co jest korzystne dla podtrzymania dobrego stanu zdrowia i zapobiegania chorobom. Za realizację tych celów odpowiada także każdy człowiek. Sam podejmuje decyzję, że np. od jutra rzuca palenie tytoniu; kończy z biernym wypoczynkiem, zwiększając swoją aktywność ruchową; zaczyna racjonalnie się odżywiać czy pracuje nad redukcją stresu.
Aktywny udział społeczeństwa jest nieodzowny w osiąganiu poprawy jego zdrowia, zapobiegania i zmniejszenia zachorowalności i umieralności na choroby związane ze stylem życia.
