Pomnik wojenny w Olecku
Pomnik wojenny w Olecku – kamień węgielny pod budowę pomnika ku czci żołnierzy niemieckich poległych podczas I wojny światowej położono w parku miejskim (ówczesna nazwa „Park Hindenburga”) 19 lipca 1925 r. Uroczystego odsłonięcia dokonano 11 września 1927 r. Pomnik wystawiony został z inicjatywy ówczesnego starosty Wachsmanna i był drugim pod względem wielkości w Prusach Wschodnich.
Pomnik z kompleksem rekreacyjno-sportowym jest obiektem unikatowym. Monumentalna budowla w kształcie kamiennego półkolistego muru z arkadowymi otworami ma szerokość 20 i wysokość 10 m. Na całej wewnętrznej długości widniał napis:
Boże, usłysz nasze błagania i spraw, ażeby znowu powstały silne Niemcy.
Wysokie wieżyce z mieczami na płaszczyznach ścian nadają całości wygląd nawiązujący stylem do architektury gotyckich zamków krzyżackich. Pomnik przetrwał do dziś w dobrym stanie. Usunięto z niego główny napis. Podano go gruntownemu remontowi w 2004 r.
Molo ze skocznią w Olecku
Molo ze skocznią w Olecku – zbudowano nad jeziorem Oleckim Wielkim około 1930 r. Jest ono częścią centrum sportowo-rekreacyjno-kulturalnego w Olecku. W jego skład wchodzą także Kamienna Półrotunda, stadion z urządzeniami sportowymi i Halą Lega.
Od wielu lat molo z wysoką, białą wieżą jest symbolem miasta, które w pełni korzysta z walorów pięknego położenia nad jeziorem. Na plaży znajduje się wypożyczalnia sportowego sprzętu pływającego.
Cmentarzysko kurhanowe w Czerwonym Dworze
Cmentarzysko kurhanowe w Czerwonym Dworze – archeolodzy Uniwersytetu Warszawskiego prowadzą na terenie Nadleśnictwa Czerwony Dwór badania cmentarzyska kurhanowego z okresu późnorzymskiego związanego z plemieniem Sudowów.
Zarejestrowano na nim 51 kamiennych kurhanów rozrzuconych na obszarze około 150 x 50 m. Większość kurhanów miała podobną konstrukcję – zbudowane z kamieni kopce o średnicy od 3,6 do 11 m i wysokości od 45 do 60 cm. Z zewnątrz ograniczone były wieńcem dookolnym zbudowanym z dużych otoczaków, a sam kopiec tworzyły 2-4 warstwy bezładnie rzuconych mniejszych kamieni. Kurhany pogrupowane są w skupiska – południowo-wschodnie i północno-zachodnie.
Grodzisko w Gryzach
Grodzisko w Gryzach – wzniesienie o wysokości 167 m – znajduje się na wąskim przesmyku między jeziorami Dybowskim a Długim. Według Guisego, który na początku XIX w. inwentaryzował ślady dawnych umocnień obronnych, był to:
gród w lesie między Jurkami a Rogojnami, dwie mile na zachód od Olecka.
Obecnie wzniesienie porośnięte jest lasem, a jego kształt jest wyraźnie zaznaczony w terenie.
Puszcza Borecka
Puszcza Borecka – kompleks leśny o powierzchni około 20 tys. ha. Gatunkiem charakterystycznym jest tu świerk, dąb, brzoza, olsza, lipa, grab, klon, wiąz, jesion oraz sztucznie wprowadzony buk i modrzew. Puszcza posiada duże walory krajobrazowe, a rzeźba terenu jest mocno zróżnicowana. Na południowo-wschodnim skraju Puszczy znajduje się zespół jezior, z których największym jest jezioro Łaźno. Cennymi zbiorowiskami Puszczy są również śródleśne łąki.
Puszcza Borecka to ostoja fauny leśnej na czele z wilkiem, rysiem i żubrem oraz ostoja ptasia o randze europejskiej. Występuje tu co najmniej 25 gatunków ptaków z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej i 9 gatunków z Polskiej Czerwonej Księgi.
W Puszczy spotkać można: dzięcioła białogrzbietego, średniego, trójpalczastego, zielonosiwego, bociana czarnego, muchołówkę białoszyję, orlika krzykliwego, rybołowa, żurawia. Występuje też bielik, kania czarna, jarząbek i zimorodek.
Puszcza Borecka kryje liczne ślady przeszłości – cmentarzyska i grodziska Jaćwingów, cmentarzyki wiejskie, gdzie spoczywają prochy ludności autochtonicznej, śródleśne groby rodzin leśników oraz wiele śladów II wojny światowej.
Ścieżka edukacyjna Nadleśnictwa Olecko w Szeszkach
Ścieżka edukacyjna Nadleśnictwa Olecko w Szeszkach ukazuje zwiedzającym las z zachodzącymi w nim przemianami wynikającymi ze zmienności pór roku i działań gospodarczych. Zwiedzający ścieżkę mogą obserwować cykl, któremu podlegają drzewa od etapu wysiania nasion do momentu, gdy w pełni dojrzałe mogą być wycięte i przeznaczone do przerobu. Na ścieżce można poznać również bogactwo świata roślinnego i zwierzęcego.
Trasa ścieżki rozpoczyna się obok kompleksu szkółek leśnych i prowadzi przez zróżnicowane zbiorowiska roślinne. Kończy się obok wiaty, gdzie można odpocząć przy kominku. Ścieżka dostępna jest przez cały rok. Jednak zwiedzanie jej w okresie wiosennej lub jesiennej „eksplozji barw natury” niesie ze sobą najwspanialsze doznania estetyczne. Grupy zorganizowane mogą, po uprzednim uzgodnieniu, liczyć na przewodnika w osobie pracownika Nadleśnictwa Olecko.
Rezerwaty przyrody
Rezerwaty przyrody
Na terenie powiatu oleckiego znajduje się 5 rezerwatów przyrody.
Mazury
Mazury obejmujący wielogatunkowe lasy porastające wzniesienie między jeziorami Szwałk Wielki, Pilwąg, Łaźno, trzy wysepki na jeziorze Pilwąg, pas lasu przylegający od północy do jeziora Pilwąg i wschodnią część tego jeziora.
W obrębie rezerwatu występują grądy odmiany mazurskiej z dorodnym drzewostanem. Tworzą go lipa drobnolistna, klon zwyczajny, dąb szypułkowy, wiąz górski, grab zwyczajny i świerk pospolity. W podszycie można spotkać trzmielinę zwyczajną, wiciokrzew suchodrzew i wawrzynka wilczełyko. Na północ od jeziora Pilwąg występują żyzne grądy z jesionami. Na wyniesieniach między jeziorami Szwałk Wielki i Łaźno występuje grąd typowy, grąd trzcinnikowy, a na terenach niżej położonych olsy.
Lipowy Jar
Lipowy Jar w centralnej części Puszczy Boreckiej. Utworzono go w celu zachowania wielogatunkowego lasu liściastego. W drzewostanie można zobaczyć grab, lipę drobnolistną, dąb szypułkowy z domieszką klonu zwyczajnego, wiąz górski, brzozę brodawkowatą i świerk pospolity. Charakterystyczne gatunki w runie leśnym to dzwonek jednostronny, paprotnica krucha, skrzyp zimowy, zachyłka oszczepowata, fiołek przedziwny, niezapominajka leśna i merzyk. W podszycie można spotkać porzeczkę alpejską.
Cisowy Jar
Cisowy Jar powołany w celu zachowania fragmentu lasu liściastego naturalnego pochodzenia. Na północno-wschodnim krańcu rezerwatu występuje najbogatsze skupisko cisa w tej części kraju. Cisowy Jar to największy i najdłuższy wąwóz na terenie Wzgórz Szeskich, o długości 900 m i głębokości do 100 m. Zbocza wąwozu są bardzo strome.
Wyspa Lipowa
Wyspa Lipowa na jeziorze Szwałk Wielki położona we wschodniej części Puszczy Boreckiej. Utworzono go w celu ochrony naturalnego lasu lipowego. W runie występują miesięcznica trwała, złoć mała, kokorycz pusta. Rezerwat stanowi doskonałe miejsce lęgowe dla ptactwa wodnego, szczególnie kaczek.
Borki
Borki chroni cenny drzewostan Puszczy Boreckiej i jej środowisko przyrodnicze. Na szczególną uwagę zasługują stanowiska paproci, storczyków, podkolana zielonawego, jeżogłówki najmniejszej, gnieźnika leśnego, skalnicy torfowej, czosnku niedźwiedziego. Niezwykle bogaty jest też świat zwierząt. Spotkać można żubry, łosie, wilki, dziki, sarny.
W obrębie powiatu oleckiego ustanowiono obszary chronionego krajobrazu:
- Wzgórze Szeskie,
- Puszcza Borecka,
- Dolina Legi,
- Jeziora Oleckie.
